Εγώ, η γυναίκα...

Φθινοπωριασε… Επιτέλους, η βροχή για μια ακόμη φορά ξέπλυνε τον κόσμο… καθάρισε, λύτρωσε ψυχές και γη… Η μέρα παρέδωσε τη σκυτάλη της στη νύχτα, γλυκοφίλησε την Αφροδίτη και έγειρε να ξεκουραστεί… Περπατούσε στους βρεγμένους δρόμους παίρνοντας βαθιές ανάσες, προσπαθώντας να κρατήσει όλο εκείνο το άρωμα του φρεσκοβρεγμένου χώματος που τόσο αγαπούσε από παιδί… Αυτή η μυρωδιά πόσες θύμησες της χαρίζει… ο δρόμος άδειος, όλος δικός της! Απολάμβανε αυτές τις διαδρομές που είναι μονάχη, ένοιωθε πως όλος ο κόσμος είναι δικός της, κατάδικός της. Σα να είχε υπογράψει κάποια συμφωνία με το Θεό, να της χαρίζει κάποιες βραδινές φρεσοβρεγμένες στιγμές …
Το νοτισμένο αεράκι, δρόσιζε το προσωπό της και όχι μόνο … Ένοιωθε κάποιες σταγονίτσες να ποτίζουν το δέρμα της και να στεγνώνουν στην ψυχή της…
Έψαξε στην τσάντα της να βρεί το mp3, πάντα το κουβαλά μαζί της, κάτι σαν προέκταση του εαυτού της…Ωραίο πράγμα η τεχνολογία! Δεν μπορούσε να αποφασίσει τι θέλει να ακούσει, τι ταιριάζει περισσότερο με εκείνη τη χαρισμένη από το Θεό στιγμή, κλασική ή κελτική;;;
...Σπλατς!! Να πάρει η οργή!! Αμάν πια μ’ αυτό το πλακάκι!! Λες και δεν ξέρει ότι είναι ζημιάρικο, όλο πάνω του πατάει, κι όλο το νερό που κρύβεται από κάτω του, ζωγραφίζει σχέδια πάνω στα παπούτσια της! Θα στεγνώσει το νερό, θα μείνουν όμως εκείνες οι διάφανες σκιές, που καμιά φορά δεν τις βλέπεις αλλά είναι πάντα εκεί, να σου θυμίζουν κάποιο πλακάκι. Αχ! αυτά τα ξεκόλλητα και σπασμένα πλακάκια!! Από μακριά τα εντοπίζει, λες και έχει κάποιον αόρατο ανιχνευτή και … σπουπ!! Γίνετε το κακό!! Άντε και παρακάτω και άντε πάλι τα ίδια!!! Τ’ αγαπάει πολύ αυτά τα σπασμένα ξεκόλλητα πλακάκια για να τα συναντά στο διάβα της!! Δεν εξηγείτε διαφορετικά… Χαμογελά στο πλακάκι της , τινάζει το κεφάλι της προς τα πίσω για να τακτοποιήσει τα μαλλιά της, το πρόσχημα, για να απαλλαγεί από τις σκέψεις της, η αλήθεια.
Τελικά θα ακούσει το “requiem for a dream”…

Οι Διακοπές μου.... και άλλα ...

Καλό μήνα…

Έφτασε επιτέλους ο μήνας και των δικών μου διακοπών… Σε 2 μερούλες θα απλώσω την κορμάρα μου σε κάποια παραλία της υπέροχης Εύβοια, θα αφήσω πίσω μου έστω και για λίγες ημέρες ότι με πικραίνει και με πληγώνει… Θα κάνω ΔΙΑΚΟΠΕΣ απ’ όλα και απ’ όλους…
Θα κατεβάσω τους διακόπτες του μυαλού μου… κι εσένα θα σε ξεχάσω για λίγο… θα πάψω να σε σκέφτομαι… έστω για λίγο… θα ξεχάσω τα λόγια σου που με πίκραναν έστω κι αν δεν συνειδητοποίησες τι έχεις πει… θα ξεχάσω τη μορφή σου, το φιλί σου, τις απόψεις σου, τα ονειρά μου, τα αισθήματά μου… θα τα ξεχάσω εσκεμμένα σε μια άλλη παραλία… στη δική μας παραλία…
Δεν ξέρω αν πρέπει να λυπηθώ για όσα σου χάρισα ή για όσα είμαι… δεν ξέρω αν πρέπει να αλλάξω αυτό που είμαι ή αν πρέπει να ελπίζω για όσα θα ήθελα να κατακτήσω…
Οι σκέψεις είναι ανάκατες … δεν τις αντέχω… ΒΑΡΕΘΗΚΑ …. Βαρέθηκα να καταλαβαίνω… να σε καταλαβαίνω… πέρασα στην αντίπερα όχθη να σε συναντήσω… κατέρριψα προσωπικές υποσχέσεις του παρελθόντος για να σου δώσω μια ευκαιρία… Την ευκαιρία που εσύ μου ζήτησες…
Περνούν οι μέρες, οι μήνες… διέπραξες την μέγιστη προδοσία σου… δεν είμαι δικαστής , ούτε θύμα , ούτε θύτης … κι όμως εις θάνατον θα είναι η αποφασή μου…
Εις θάνατον ότι ζήσαμε… εις θάνατον η σχέση μας… εις θάνατον και η αγάπη μου αφού δεν την ένοιωσες … Είπες πως δεν σου έχω πεί τι νοιώθω… αν δεν ένοιωσες την αγκαλιά του βλέμματός μου, τη ζεστασιά της ανάσας μου, τη θυσία του φιλιού μου, την προστασία της αγκαλιάς μου, την προσευχή της σκέψης μου, αν η αγάπη μου δεν έγινε στήριγμα σου, τότε δεν ήμασταν ποτέ μαζί… εις μάτην …
Όχι, δεν μ’ αγάπησες ποτε, δεν με ένοιωσες ποτέ, η αντίφαση των λεγομένων σου αυτό δείχνει…
Θα κάνω διακοπές λοιπόν κι εγώ από σένα… Ίσως έτσι να είναι καλύτερα… Μη με ρωτήσεις πως θα είμαι μετά…. Το πιο μεγάλο μαρτύριο είναι που πρέπει εγώ να κόψω την ψυχή μου στα δύο, που πρέπει να κόψω την καρδία μου στα δύο…
Το μόνο που ξέρω σίγουρα είναι πως δεν θα κλάψεις για μένα, πως δεν θα τρέξεις σε μένα , πως δεν θα πονέσεις για μένα… πως ίσως δεν σου λείψω καν… κι όμως εσύ με είχες πάντα… εγώ δεν σε είχα ΠΟΤΕ….

Η Πόλη μου...

Αποφάσισα να σας μιλήσω για την πόλη μου...
Λοιπόν, στην πόλη μου μπορεί να συναντήσει κάποιος Ινδιάνους με τις παραδοσιακές τους στολές να παίζουν την παραδοσιακή τους μουσική στην καθόλου παραδοσιακή κεντρική πλατεία της πόλης μας...
Μια επαρχιακή πόλη θα μπορούσε να πεί κάποιος πως έχει το πλεονέκτημα να έχει πολλές πλατείες και γενικότερα χώρους αναψυχής!! Μα και φυσικά έχουμε πολλές πλατείες στην πόλη μας!! Δεν έχουμε όμως παγκάκια σ' αυτές τις πολλές πλατείες μας!! Εκεί οφείλονται οι κιρσοί που έχουμε όλοι οι πολίτες!!! Χρυσές δουλείες κάνουν οι αγγειολόγοι!!!
Αμ, το άλλο που το πάς;;!!! Φτιάξαμε πρόσφατα μια ακόμη υπέροχη πλατεία με σιντριβανάκι τύφλα να έχει η πλατεία Συντάγματος, απ’ εκεί είναι το σχέδιο στο πιο μικρό του , το βάλαμε και σε λειτουργία το σιντριβανάκι, τους καταρράχτες να πω καλύτερα, κάναμε και εγκαίνια έτσι για να δούν οι πολίτες τι ωραία έργα γίνονται με τους φόρους που πληρώνουμε, αλλά οι κύριοι ιθύνοντες και ανάδοχοι του έργου δεν είχαν φροντίσει να το καθαρίσουν απ’ τα χώματα και τα μπάζα με αποτέλεσμα να μην λειτουργεί. Το έφτιαξαν όμως τα παιδία γιατί έχουν φιλότιμο και είναι ευσυνείδητοι, αλλά πάλι βρώμικο το αφήσαν... Και η λίμνη των Ιωαννίνων πιο καθαρή είναι...
Έχουμε και ένα πάρκο, καταπράσινο, που δεν διαφέρει καθόλου απ’ τα δάση του Αμαζονίου! Αν μπείς πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να μην ξαναβγείς!!!
Έχουμε και δασίλιο, το έχουμε κατακάψει βέβαια, αλλά δεν το λέμε!! και δεν φαίνεται άλλωστε!! Φροντίσαμε να το καμουφλάρουμε με κάτι υπέροχες βιλίτσες, μερικών μεγάλων...
Έχουμε και υπέροχους πεζόδρομους τίγκα στα καφέ... πεζός δεν περνάει, κανα μηχανάκι μικρού ή μεγάλου κυβισμού περνάει...
Καλά αυτό το χάλι με τα καφέ σε άλλη πόλη δεν το έχω ματαδεί... κάθε μέρα όλο και κάποιο ξεφυτρώνει, σαν μανιτάρι... και όμως όλα δουλεύουν!! ναι, ζω στο Ακαπούλκο, στην πόλη μου όλοι έχουν χρήμα και χρόνο, εγώ πάντως με 2 δουλείες δεν έχω τίποτα απο τα δύο...
Η μαγεία δε είναι όταν νυχτώνει, αν εξαιρέσεις την κεντρική πλατεία και κανα δύο επίσης κεντρικές οδούς , δεν βλέπεις τον διπλανό σου, αν είναι και κανένας μαυρούλης μάλιστα...
Το πιο υπέροχο και θαυμαστό απ' όλα είναι πως κάθε λίγο βγαίνει και από μια προκήρυξη για υπαλλήλους καθαριότητας, αλλά πάντα μες το σκουπίδι είμαστε!!!

Φυσικά δεν μπορώ να παραλείψω τους υπέροχους δρόμους που διαθέτουμε!!! Ξεπερνά τα όρια της ανθρώπινης αλλά και της επιστημονικής φαντασίας, γιατί είναι επιστήμη το να βρείς τρόπο να ασφαλτοστρώσεις το ¼ μιας οδού των 200 μέτρων! Για να καταλάβετε τι θέλω να πω, σε μια κόλα χαρτί Α4 δημιουργήστε ένα σταυρό, ε, λοιπόν το ¼ του σταυρού είναι το ασφαλτοστρωμένο κομμάτι του δρόμου!!!
Αν μπορείτε εσείς κάντε αυτο χωρίς μελέτη και επιστημονική κατάρτιση αυτό τοτέ σίγουρα είστε υπάλληλοι του δήμου μας!!!
Βέβαια, συμβαίνει ένα ακόμη περίεργο κατ’ εμέ , με τους δρόμους, ξηλώνουμε τους φρεσκοφτιαγμένους και τους κατεστραμμένους τους αφήνουμε όπως είναι!!!
… Όποτε βρεθείτε σε μια πόλη με τα ως άνω χαρακτηρίστηκα θα καταλάβετε ευθύς ότι αυτή είναι η πόλη της Ameno…

Φιλάκια!!!!....

Πλανήτης Γη εκπέμπει S.O.S.!!! Εξαφανίζονται οι μέλισσες!!!

Πρόσφατες έρευνες έφεραν στοιχεία που θα τρόμαζαν τον κάθε νοήμων άνθρωπο. Οι μέλισσες εξαφανίζονται!
Τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί ο πληθυσμός τους ανησυχητικά!
Στις Η.Π.Α. τα στοιχεία μιλάνε για μείωση της τάξης του 80% , ενώ σε Γερμανία, Ιταλία και Ελλάδα περίπου στο 60% - 70%... Υπολογίζουν μάλιστα πως το 2008 δεν θα υπάρχουν πια μέλισσες!!!!!!!
Οι μέλισσες εγκαταλείπουν τις φωλιές τους και δεν γυρίζουν πίσω σε αυτές , αλλά ούτε και δημιουργούν νέες. Στις φωλιές μένουν μόνο οι γόνοι απροστάτευτοι και μερικές άρρωστες ή γερασμένες μέλισσες. Επίσης άξιων είναι πως οι εγκαταλελλημένες φωλιές δεν καταλαμβάνονται από άλλο σμήνος όπως συνηθίζονταν στο βασιλειό τους.
Κάποιοι ερευνητές υποστηρίζουν πως έχει αλλοιωθεί το πεπτικό τους σύστημα από τα μεταλλαγμένα φυτά και κυρίως από την ποικιλία καλαμποκιού ΒΤ , άλλοι πάλι υποστηρίζουν πως οι μέλισσες απλά χάνουν τον προσανατολισμό τους , δεν βρίσκουν το δρόμο για τις φωλιές τους, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν ενώ περιπλανιόνται. Για τον αποπροσανατολισμό τους εικάζουν πως ευθύνονται τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας.
Ο Αϊνστάιν είχε πει : «Αν μια μέρα οι μέλισσες εξαφανιστούν, δεν μένουν περισσότερα από τέσσερα χρόνια στην ανθρωπότητα». Ο Αϊνστάιν δεν υπήρξε προφήτης, ήταν απλά μια ευφυΐα που γνώριζε καλά το πόσο χρήσιμες είναι οι μέλισσες για την συνέχιση της ύπαρξης του φυτικού πλούτου που είναι και η βάση της τροφής του ανθρώπου, αλλά και τα προϊόντα που λαμβάνουμε αιώνες τώρα από τις μέλισσες και είναι πολύτιμα για τον άνθρωπο!
Κάποιοι έσπευσαν να συνδέσουν τα λόγια του Αϊνστάιν με την προφητεία των Μάγια που βάση του δικού τους ημερολογίου το τέλος του κόσμου θα είναι το 2012 περίπου στις 23 του Δεκέμβρη.
Και τώρα ξαφνικά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια τρομαχτική αλήθεια: πόσος χρόνος μένει στις μέλισσες;;;
Πόσος στην ανθρωπότητα;;
Γιατί ασχολιώμαστε με τα πάντα εκτός από την επιβίωση μας;;
Γιατί μας ενδιαφέρει το ρούχο του κάθε καλλιτέχνη και μας αφήνει παγερά αδιάφορους το μέλλον του πλανήτη;;
Και καλά εγώ, δεν έχω παιδιά , αλλά όσοι έχουν πως μπορούν να αδιαφορούν για την επιβίωση των παιδιών τους;;
Και αν η φράση του Αϊνστάιν, είναι ακριβής και όχι μεταφορική;;
Δεν θέλω να φανώ γραφική, απλά αναφέρω αυτά που διάβασα, και απ’ ότι βρήκα μόνο ένα τοπικό περιοδικό της πόλης μου το έχει αναφέρει εκτενώς και το «Βήμα της Κυριακής» πρίν 2 μήνες περίπου.
Συγνώμη αν σας κούρασα, απλά το θέμα για μένα είναι σοβαρό και πράγματι με έχει συγκλονίσει! Ίσως να είναι τα λόγια της γιαγιάς μου που ηχούν πολύ δυνατά στα αυτιά μου κι ας έχει φύγει χρόνια τώρα: «Δεν πειράζουμε ποτέ τις μέλισσες, δεν τις σκοτώνουμε, είναι πολύτιμες… εε! Κι αν μας τσιμπήσει και καμιά μελισσούλα δεν χάλασε ο κόσμος!! Δεν έχουν δηλητήριο, απλά προσπαθούν να φυλαχτούν, κι αν δεν τις πειράξεις δεν σε πειράζουν…Αυτό να το θυμάσαι πάντα!!!» έλεγε…
Τα σχόλια δικά σας!!!

Μικρή Πατρίδα...

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
τα χρόνια μου είχαν ρίζες, ήταν δέντρα
που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά
και τα 'φησε ν' ανθίζουν μες στην πέτρα

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
Οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
Οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν, νησιά
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
Η νύχτα εσύ, το όνειρο της μέρας
Μικρή πατρίδα, σώμα μου κι αρχή
Η γη μου εσύ, ανάσα μου κι αέρας

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
Ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
Σε όνειρα, σε αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
Η νύχτα εσύ, το όνειρο της μέρας
Μικρή πατρίδα, σώμα μου κι αρχή
Η γη μου εσύ, ανάσα μου κι αέρας

Εσύ, όμως είπες, δεν αντέχεις...

Της Δημοκρατίας, ήλιε νοητέ…

-Που ζείς;;
-Ζω στην Ελλάδα…
-Τι είναι η Ελλάδα;;;
-Μια υπέροχη χώρα, γεμάτη φως , Ιστορία, Πολιτισμό , γενέτειρα της Δημοκρατίας!!!
-Και τι πάει να πεί Δημοκρατία;
- Το λέει η λέξη!! Δήμος κρατεί , λέγοντας Δήμος εννοούμε το λαό. Ο Λαός δηλαδή αποφασίζει… με λίγα λόγια ο κάθε πολίτης της χώρας μου έχει το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου, της απόφασης για το ποιοι θα τον κυβερνούν και γενικότερα όλα εκείνα που η Δημοκρατία του παραχωρεί! Φυσικά η Δημοκρατία δεν έχει μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις που προστατεύουν τα δικαιώματα των υπολοίπων συμπολιτών…
- Αααα!!! Μάλιστα!! Τότε ζεις στον παράδεισο!!
- Περίπου….
-Περίπου;;; γιατί;;;
-Είπαμε πως η Ελλάδα μου είναι η γενέτειρα της Δημοκρατίας αλλά σήμερα πολύ απέχει από την εφαρμογής της..
- Και γιατί;;
- Να κάθε φορά που θα διατυπώσω την αποψή μου νοιώθω πως αν είναι αντίθετη με τον συνομιλητή μου θα υποστώ βαριές κυρώσεις!!! Για να καταλάβεις, ο Λαός της Χώρας μου είναι διαιρεμένος κατά χρώματα, πολιτικά χρώματα , αν λοιπόν η αποψή μου δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο χρώμα και είναι ουράνιο τόξο ας πούμε, την έβαψα μονόχρωμα!!! δηλαδή ο απεναντί μου θα την χρωματίσει κατ’ όπως εκείνος θελήσει… και όχι μόνο αυτό!!! Αυτόματα θα μπώ και σε μια λίστα, ναι, σε μια περίεργη λίστα που ποτέ δεν κατάλαβα τι θέλει να δηλώσει για τους εγγεγραμμένους της …
- Ωπα!! Με μπέρδεψες…. Για να καταλάβω, στη Χώρα σου έχετε Δημοκρατία;;;
- ……


Περαστικοί διαβάτες του blog μου, βοηθήστε με σας παρακαλώ!!!
Τι πολίτευμα έχουμε σήμερα στην Ελλάδα;;;
Νοιώθετε πως ζήτε σε μια Δημοκρατική Χώρα;;;
Νοιώθετε πως απολαμβάνετε τους καρπούς της;;;
Νοιώθετε ελεύθεροι να πιστεύετε αυτό που θέλετε και να το λέτε χωρίς φόβο και πάθος;;;


«Ακόμη κι αν δεν συμφωνώ με τα όσα λες, θα υποστηρίξω μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου, να λες ελεύθερα αυτό που πρεσβεύεις» Βολταίρος

...Τα νέα μας....

...Επιτελούς!! μετά από 2 μέρες χωρίς internet ναι 'μαι και πάλι...

...Σήμερα , δηλαδή από χτες , τα πάντα είναι πιο όμορφα... φυσικά και υπάρχει και λόγος και αιτία... αλλά δεν τη λέω... έτσι για να μάθετε... έτσι για να γαργαλίσω τη φαντασία σας...

...Ίσως να φταίει λιγάκι και η βροχή, που καθάρισε τον ουρανό και το τοπίο, ίσως ο ήλιος που σήμερα είναι πιο δυνατός... ίσως ... ίσως... δεν έχει σημασία πάντα το "γιατί"... σημασία έχει το αποτέλεσμα....

... Είχα σκοπό να γράψω για κάτι πραγματάκια που έχουν σκαρφαλώσει στο μυαλό μου, αλλά παρασκευή σήμερα και μου δίνω άδεια...

Η συμβουλή της μέρας:

... ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΩ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΩ....

εϊ!! σε σενα το λέω, ναι!ναι!! σε σένα....

Σήμερα δεν έχει καλημερούδια....

…Και γιατί παρακαλώ να έχει;;;
Εφόσον πρέπει να πάρω τα όρη και τα βουνά για επαγγελματικούς λέει λόγους;;;
…Μια χαρά !!! Τι άλλο θα ζήσω Θεέ μου;;;
Δεν προλαβαίνω να βάλω σε μια σειρά τη ζωή μου, τις δικές μου υποθέσεις βρε αδερφέ, πρέπει να τρέχω σαν την τρελή χαρά και για την εκάστοτε @$%@ (είπαμε δεν βρίζουμε στο blog μου) του εκάστοτε @$#%@ …
… Ε!! ρε γλέντια!!!
Και αναρωτιέμαι: μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξω επαγγελματικό χώρο;;; ή γενικά επάγγελμα;;;
…Μ’ ακούει κανείς ωρέ;;;;

Καλημερούδια μου!!!

Να 'μαι κι εγώ!!

Τι έμπνευση είχα πουρνό-πουρνό ουτε κι εγώ ξέρω...

Να κάνω δικό μου blog είπα, να καταθέσω κάπου την ψυχή μου, να ξεδιπλώσω τις σκέψεις μου, να απλώσω τους συλογισμούς μου...

Ωραία όλα αυτά και μπράβο μου που βρήκα το κουράγιο να πω αυτά που δεν λέω...

Καλορίζικο λοιπόν να μου είναι....